Spektakle Akademii Praktyk Teatralnych

 

UMARŁA KLASA

SPEKTAKL II AKADEMII PRAKTYK TEATRALNYCH "Gardzienice" (1999-2001)

Na podstawie partytury Tadeusza Kantora

 

Nota:

Kantor wierzył w spiski. Jak każdy nieprzeciętny człowiek bez reszty zajęty był misją budowania wizji i modeli swojego świata. Za to akurat bardzo go lubiłem. Z powodów oczywistych: bo wyszło na nasze.

Po 11 września trwoga przed spiskującymi mocami zła owładnęła wszystkich i wszystko. Ba! Stało się tak jakby odblokowano cenzurę i zdjęto zapis na tę wstydliwą alergię. A światła inteligencja, odsądzająca do wczoraj od czci i wiary tych, których przerażało to co dzieje się za kulisami, dziś prześciga się w podawaniu coraz to nowych rewelacji z gatunku spiskowych teorii świata. "co było ukryte staje sie odkryte" – powtórzmy za Różewiczem. Ta nagła i gwałtowna przemiana widzenia świata jest jedną z największych rewolucji jaka dokonuje się w naszej świadomości po 11 września.

Kantor układał dzieła sceniczne, które zyskały ogromny rezonans, nie wiedzieliśmy jednak, że "w tym szaleństwie była metoda".

Krzysztof Miklaszewski, długoletni współpracownik Kantora i człowiek, którego zasług dla popularyzowania jego działalności nie sposób przecenić, powiedział nam i pokazał tu w Gardzienicach jak rozmyślnie Kantor miał to wszystko poukładane.

Pomyślałem, że to jeden z nielicznych przypadków w pracy teatralnej dzisiaj, który może świetnie służyć praktyce dydaktycznej. Miklaszewski pracuje z ruchem, gestem, rytmiką, słowem, inkorporowaniem muzyki do działań aktorskich, uczy orientacji w przestrzeni...

Z początkowego warsztatu urodził się "spisek". "Uknute" przez Miklaszewskiego przedstawienie trzeba traktować jak work-in-progress, który mówi o tym, że metoda Kantora – Miklaszewskiego jest skuteczna.

O ile wiadomo, Kantor przez wszystkie próby milczał. Qui tacet, consentire videtur. Kto milczy, zdaje się zezwalać.

Włodzimierz Staniewski

 

Na pozór wszystko wygląda tak, jak w UMARŁEJ KLASIE Tadeusza Kantora z roku 1975. W ławkach siedzą uczniowie, podnoszą palce do odpowiedzi i klepią szkolne formułki: "Hannibal ante portas!", "Alea iacta est!", "Gęsi kapitolińskie?!". Z głośników płynie "Valse François". Ale nie są to posiwiali staruszkowie o woskowych twarzach, jak u Kantora, lecz dorodna, rumiana młodzież, która zamiast pogrzebowych garniturów nosi współczesne kolorowe ciuchy....

Grzegorz Józefczuk, Gazeta Wyborcza Lublin, 10.2001

 

Reżyseria: Krzysztof Miklaszewski

Konsultacja plastyczna: Małgorzata Czerwińska

Koordynacja pracy: Mariusz Gołaj

Współautor projektu: Włodzimierz Staniewski

Nagrania muzyczne: Tomasz Rodowicz, Anna-Helea McLean, Grzegorz Podbiegłowski, Anna Dąbrowska

Dźwięk: Krzysztof Dominik

Obsada: Adam Bartoś, Anna Dąbrowska, Paweł Ferdek, Paulina Matuszewska, Dagmara Nakonieczna, Katarzyna Nowacka, Maciej Odrzywolski, Paweł Passini, Przemysław Sieraczyński, Anna Szafranowska, Katarzyna Szczerbowska, Katarzyna Tadeusz, Sandra Tomalka